وبلاگ رسمی عبدالکریم قیطانی فر

آغاز نظریه پردازی نمادین؛ پایان تئوری نمایه ایعبدالکریم قیطانی فردچکیده:تئوری های نمایه ای تئوری هایی هستند که میان تئوری و مصداق عینی آنها شباهت های درونی و ماهوی دارند ، که دیگر این نوع نظریه پردازی بدلیل ورود انسان معاصر به پسازبانیت، قدرت پردازش ایده ها را دارا نمی باشد. از این جهت تئوریسینِ امروز ناگزیر است قوه نشانه شناسی خود و جامعه خود را از نظریه پردازی نمایه ای به نظریه پردازی قراردادی و نمادین ارتقاء دهد.واژه گان کلیدی: پسازبانیت ، پسانشانه شناسی، نظریه پردازی، تئوری نمادین،متن مقاله: نظریه یا تئوری در واقع نوعی تفکر اندیشمندانه است که قابل بسط و توضیح دادن باشد و قضیه ای است که به برهان ثابت می‌شود و در نظر فلاسفه، یک ترکیب عقلی است مرکب از تصورهای سازگار و متوافق که هدف آن ایجاد ارتباط بین نتایج و مبادی است.  (جمیل صلیبا؛ منوچهر صانعی دره بیدی، فرهنگ فلسفی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ ص ۶۳۶)از آنجایی که کلیت هر تئوری بمثابه یک نشانه است پس تئوری ها هر کدام نشانه هایی هستند که بر مدلول های خود دلالت می کنند. نشانه ها تابع دسته بندی نشانه شناسانه ای هستند که کسی مانند چارلز سندرز پیرس (به انگلیسی: Charles Sanders Peirce) (زاده ۱۰ سپتامبر ۱۸۳۹ ) بنیانگذار نشانه شناسی ارائه می دهد. از نظر پیرس نشانه ها به سه دسته، شمایلی، نمایه ای و نمادین تقسیم می شوند. نشانه های شمایلی بر اساس شباهت نشانه با موضوع استوارند، مانند پرتره ها و نقشه ها . نشانه های نمایه ای بر اساس گونه ای نسبت درونی و وجودی ، شکلی از پیوستگی معنایی میان نشانه و موضوع شناخته می شوند مانند ساعت که نشانه ای از زمان است یا تب که نشانه ای از بیماری است.و نشانه های نمادین بر اساس قرا, ...ادامه مطلب