وبلاگ رسمی عبدالکریم قیطانی فر

شدشناسینوشتار دومکریم قیطانی فردچشم چگونه دید؟ ما هر گاه چیزی مانند یک کتاب را بخواهیم مورد معاینه فلسفی قرار بدهیم برای این معاینه با چند پرسش اساسی مواجه می شویم.این چیست؟ برای پرداختن به چیستی هر چیزی با دو سویه مواجه ایم : ابتدا ما که نگاه می کنیم یعنی همان سوژه یا سوبژه و دوم چیزی که مورد نگاه ما قرار می گیرد که همان ابژه است. فلسفه چه در غرب چه در شرق تا به امروز بسیار به این دو یعنی سوژه و ابژه پرداخته است. اما امر سومی وجود دارد که در میان این دو است و نیازمند پرسشگری می باشد و آن 《نگاه》 است. از نظر من نگاه فعل نیست بلکه چشم گشودن فعل است، چرا که اینجا فعل امری ارادی و آگاهانه است. اما ما هنگامی که چشم باز می کنیم ناچاریم ببینیم. پلک رابطه دیداری میان جهان و ما را با باز شدن متصل می کند و با بسته شدن قطع می کند. نگاه به تعبیر سهروردی نور است . اما آنچه حائز اهمیت است این است که نور حامل آگاهی است و ما باید اتصال این آگاهی را دریابیم تا نگاه اتفاق بیوفتد. در این شکی نیست که نور به اشیا برخورد میکند و با باز شدن پلک، وارد چشم ما می شود، اگر چه فلاسفه قدیم به اشتباه فکر می کردند که نور از چشم ساطع می شود و به اشیا می خورد و ما به این دلیل می بینیم، اما مساله اصلی آگاهی است.بسیار پیش آمده است که چشم ما در جهان باز بوده اما چیزی ندیده ایم چرا که آگاهی ما در جای دیگری حضور داشته در نگاه کردن غایب بوده است. مثلا وقتی که عمیقا در حال فکر کردن هستیم اگر چه چشمان ما باز است اما چیزی نمی بینیم. پس ابتدا آنچه باعث نگاه کردن می شود پدیدارشدن شی و آگاهی در نگاه است . سپس اگر ما در یک کتابخانه همزمان به کل کتاب ها نگاه کنیم قادر نیستیم یک کتاب خاص را در کل کتاب ها ببینیم مگر آن, ...ادامه مطلب

شدشناسینوشتار سومکریم قیطانی فرد زمان وجودی چیست و چه عناصر و ساختاری دارد؟ آیا زمان وجودی مانند زمان قراردادی ذهنی است یا اینکه در خارج از ذهن وجود دارد؟میان زمان و جهان هستی چه روابطی وجود دارد؟آیا زمان در کیهان اتفاق می افتد، و وجود زمان به وجود کیهان وابسته است؟ زمان چه رابطه ای با حرکت دارد؟ به هرجا بنگری زمان را درمی یابی، در نشستن، بلند شدن ، راه رفتن ، رشد کردن، فکر کردن ، خوردن و آشامیدن، و در کل هیچ رخدادی را نمی توان بدون رخ دادن زمان تصور کرد و بدین معنا که تا زمان نباشد هیچ کوچکترین حرکتی در جهان اتفاق نمی افتد که در این مقال،سعی من بر آن است که با زبانی ساده و ابتدایی استدلالات عقلی  و منطقی ام را جهت پرداختن به ماهیت و چیستی زمان وجودی بکار گیرم تا شاید گره ای بسیار کوچک از پیچیدگی این معمای بزرگ و شگفت انگیز باز کرده باشم و امید بر آنکه این تلاش مورد توجه دوستداران و عاشقان خرد، معرفت و علم قرار گیرد.بارها و بارها اگر بپرسند جوهر جهان هستی چیست؟ پاسخ خواهم داد جوهر جهان هستی بمعنای حقیقی فقط و فقط زمان وجودی است. حقیقتا در وجود جهان مادی همه چیز عَرَض است و هیچ چیزی قائم بر خودش نیست،بلکه هر چیزی قائم بر زمان است. اما حرکت چیست و چه رابطه ای با زمان دارد؟ حرکت، خروج تدریجی شئ از قوه بوسیله زمان، به فعل است که این خروج در ماهیت خود عرض است و به زمان وفعل نیازمند است. بدین معنا که تا زمان نباشد، فعلی نیست و تا فعل نباشد خروجی برای قوه نیست؛ پس حرکت وابسته به زمان است و تا زمان نباشد هیچ حرکتی بوجود نمی آید، اما از آنجایی که وجود زمان در وجود حرکت تجلی می یابد، شناخت ما از زمان بوسیله حرکت صورت می پذیرد و این دلیلی بر تقدم حرکت بر زمان نیست . زمان , ...ادامه مطلب

شدشناسینوشتار چهارمکریم قیطانی فرداز آنجایی که خارج از کیهان، در زمان پیش از ابتدای محض، صورت آن و پس از انتهای محض نیز صورت آن وجود دارد، آنچه در مقابل هم قرار می گیرد ابتدا و انتهای محض است که در وجود خود هر دو هستی هستند، دو هستی که با یکدیگر در تضاد اند که این رابطه شباهت بسیار زیادی با میدان های مغناطیسی دارد با این تفاوت که تقابل نیروی دو قطب همنام هستی، از آنجایی که با یکدیگر در تضاد هستند زمان و سپس ذرات و فضای آنها را بوجود می آورد. که من این میدان مغناطیسی عظیم را فلک زمان می نامم.زمان وجودی به صورت حقیقی فقط اکنون است، بدین معنا که در حقیقت ما همیشه بعنوان بخشی از ماده در حالِ مصرف زمان حال محض بوسیله خارج شدن از قوه به فعل و حرکت هستیم که در آن صورتی مصرف شده حتی از کوچکترین حرکت ماده در زمان باقی خواهد ماند. از آنجایی که فعل و حرکت ما، اکنون و زمان حالی را مصرف کرده است ما گذشته را درک می کنیم و از طرفی هنگامی که هنوز فعلی با اکنون ما تطبیق نگرفته آن را آینده می شماریم. برایم جای هیچ شکی نیست که تمام اجزای کیهان غرق شنا در زمان وجودی است و کوچکترین جزء از آن بدون زمان وجودی قادر به هیچ حرکتی نیست پس بدین سبب زمان وجودی صورتی است مانند پنبه ای که در آب فرو رفته ، در تمامی اجزای ماده نفوذ کرده و از آن می گذرد. ابتدا و انتهای محض زمان وجودی دو نیروی متضاد هستند که یکی از آنها درون دیگری قرار دارد، و تضاد زمانی این دو نیرو باعث چرخش دورانی درونی آن است، که تولید نیرو برای حرکت مادی میکند و همچنین این چرخش باعث جریان یافتن زمان در فضای میانی ابتدا و انتهای محض هستی می شود. پس اینگونه می توان تصور کرد که ما و کیهان درون یک موتور مغناطیسی بسیار غول پیکر به نام《 فلک زمان, ...ادامه مطلب