خواب مجسمه

از فراز ستونهای سنگی

تندیس ها به زیر آیید

قامت تنتان

بی مغز

وقتی از نغز مغز تنِ من

وجبی بلندتر

خواب زمستانی را رها

مرا وارهانید

از اسارت

از قفسی که درش

انگشتها اشاره می کُشند

تندیسها بر پا

مُردگان بی گور

پچ پچِ اندیشه ها کفن پیچ

شبا هنگام

در اشاره ام دفن کرده اند

دیگر از بیهوده ایستادن بیزارم

غازها حتی وقتی

به اسارت ایشان درآمده اند.

شاعر قیطانی فر

ششم خرداد ۱۳۹۴

وبلاگ رسمی عبدالکریم قیطانی فر...

ما را در سایت وبلاگ رسمی عبدالکریم قیطانی فر دنبال می کنید