دنیای شوم

آهای ای آشفگی های شکفته ام
روزی که عاشق دنیا شدم
او کفن کفن مرا می پیچید
به جرم آنکه
سرطان در چشمانم
برای کودکان دندان عقل می کاشت
تا زودتر پیر بشوند
اما همیشه حق با خداست
اشک تا مصرف نشود
که اشک نمی شود
وقتی ندانسته باشی
بچه های خیابان تک سلولی
ساعت ملاقاتشان گذشته است
عیبی ندارد
هر روز باید تخت کوچکی برود
تا اسباب بازی ها فرصت کنند
برای تخت دیگر لبخند بسازند
-
آه!
عجب دنیای شومی
همبازی چشمانمان شده است

کریم قیطانی فرد