جبرنامه

اولین حرف
درون پاکت نامه بود
در دست جبر
پدرم سواد نداشت
مادرم مرا نمی شناخت
چیزی برای تنهایشان بودم
امروز می فهمم
روزی باید حرف را
درون پاکت نامه تنها گذاشت
با زبانی زخمی
که زاییده زنی زیبا نبود
حرف ها همخوابه های خوبی نیستند
وقتی در اوج لذت
قار و قور شکم شان را
در وحشت سکوت
به نام حقیقت تمبر می زنند
تا تولد درد را
با نافه ی بریده اش
از گوشه ی نامه
بریده بریده بیرون کِشند.

کریم قیطانی فرد